«اين دهان بستی دهانی باز شد/تا خورنده لقمه های راز شد/لب فروبند از طعام و از شراب/سوی خوان آسمانی کن شتاب/گر تو اين انبان زنان خالی کنی/پر ز گوهرهای اجلالی کنی/طفل جان از شير شيطان باز کن/بعد از آنش با ملک انباز کن/چند خوردی چرب و شيرين از طعام/امتحان کن چند روزی در صيام»
حتما بارها و بارها وقتی که در انتظار افطار بوده ايد، اين ابيات را که از مثنوی معنوی است با صدای استاد شجريان شنيده ايد و پس از آن دقايقی رسيده اند که چشم به دعا بسته ايد و بعد…سفره افطار.سفره ای چرب و شيرين و مملو از طعام. طعامی که هر خانواده به اندازه وسع خود چيده است. وسعتی که اين روزها در بعضی از خانه ها و خصوصا مهمانی ها بی پايان است و باور نکردنی! سفره ای که پول هنگفتی برای آن خرج و متاسفانه گاهی حجم زيادی از غذاهای آن راهی سطل های زباله می شود. سفره هايي که به نام سفره های معنوی انداخته می شوند؛ ميزهايي که به نام ميزهای مهمانی خدا چيده می شوند اما نشان و رنگ و بويي از تمام آن هدف هايي که برای ماه رمضان در نظر گرفته شده و فلسفه اين ماه را رقم زده،در آنها نيست. نه در آن سفره، در کسانی که کنار آن نشسته اند.کسانی که انبان را پر از غذا کرده اند؛ چرب و شيرين از طعام خورده اند و چنان سنگين کنار اين سفره ها افتاده اند که جان باز کردن لب به ذکر دعايي کوتاه هم ندارند. کافی است در اينترنت نام رستوران ها را جستجو کنيد تا ببينيد چگونه در فهرست غذاها و برنامه هايشان برای افطار تبليغ کرده اند و آن را کنار واژه هايي نشانده اند که غير قابل باور است مثل«افطار شاهانه»، «افطار در محلی مجلل»، «بوفه باز و آزاد افطار مجلل»،«سفره افطارشاهانه» و…البته به کار بردن واژه«غيرقابل باور» کمی اغراق است چون حتما خود ما هم گاهی مهمان اين سفره ها و ميزها شده ايم ياحداقل عکسی از آن ديده و تعريفی از آن شنيده ايم. افطارهايي که قيمت های آنها برای هر نفرمی تواند بدون اغراق هزينه ۱۰روز غذای يک نفر باشد. منوهايي که از۵۰،۴۰،۳۰هزار تومان شروع مي شوند و به بالاي ۱۰۰هزار تومان برای يک نفر می رسند. کافی است امتحان کنيد و شماره رستورانی را در شمال يا حتی مرکز شهر بگيريد و از آنها درباره برنامه افطارشان بپرسيد تا صدای آقا يا خانم پشت خط را بشنويد که از رديف غذاهای افطار مي گويد: «کره، سبزی، آش، حليم، شله زرد، چای، خرما، سوپ روز، دسر، ميوه، قليه ماهی، غذاهای محلی روز، ته چين، ته چين بادمجان، لازانيا، کباب، غذاهای محلي، فرنگی، ايرانی، انواع نوشيدنی و…». برگزاری مهمانی های مجلل و سفره های رنگی اعيانی و اشرافی در هيچ کجای دنيا امر غريبی نيست؛ هميشه افرادی هستند که تمکن مالی شان اجازه برگزاری چنين مهمانی هايی را به آنها می دهد.حتي شايد اين افراد غم بي ناني و گرسنگي يک ميليارد آدم گرسنه در دنيا را هم داشته باشند و در کنار اين هزينه ها بخشي را به کمک به آنها اختصاص دهند، اما غريب بودن اين امر اين است که چنين مهمانی و ضيافتی در ماهی برگزار مي شود که اساس آن بر«پرهيز»بوده و «حال ديگران را دريافتن».شکاف عميق، بين معنای اين ماه و مراسم باب شده در آن است که غريب و گاهی تاسف انگيز است.
منبع:روزنامه سلامت،شماره چهارصد وهفتاد ونه
