https://setaredanaee.com/wp-content/uploads/2018/07/36.pdf
امروزه ديگر والدين براي تنبيه کودکان کمتر متوسل به تنبيه بدني مي شوند و در واقع به جاي بلند کردن دست، صداي خود را بالا مي برند. غافل از اين که بعضي از کلمات به کار رفته در فرياد ها از صدمات بدني هم بدترند.
برخي از والدين هميشه در حال فرياد زدن هستند .گويي کودکـان صداي آنها را نمیشنوند. وقتي کودکان با هم جنگ و دعوا مي کنند، تکاليف شان را انجام نداده اند و والدين مجبور شوند مسئلهاي را براي چندمين بار تذکر دهند چنان فرياد مي زنند که گويي در اپرا هستند.
گاهي والدين تصور میکنند فرزندشان آنقدر به فرياد آنها عادت کرده است که در صورتي که فريادي را نشنود هيچ عملي را انجام نخواهد داد.
چرا نبايد سر بچه داد زد؟
البته والدين در سکوت بعد از فرياد احساس خيلي بدي پيدا مي کنند و در واقع اين احساس با احساس والديني که در برخورد با کودک از کمربند استفاده کرده اند تفاوتي ندارد. آنها هم بعد از استفاده از کمربند پشيمان مي شوند و به همين شدت ناراحت خواهند شد.
فرياد جاي کمربند را مي گيرد و هر چه تعداد و نوع کلمات به کار برده شده در هنگام عصبانيت بيشتر باشد، شدت صدمات روحي ايجاد شده در کودک بيشتر و متأسفانه عوارض اين صدمات طولانی مدت خواهد بود. مي توان با اطمينان گفت بالا رفتن صدا در بيشتر خانواده هاي امروزی امري طبيعي است. شايد فرياد زدن بر سر نوپايي که در خطر است، شروع اين رفتار غلط باشد.
وقتی والدين رو درروي کودک با عصبانيت بر سرش فریاد مي زنند، کاملاً کنترل خود را از دست داده اند و کلمات را به سمت او پرتاب مي کنند و با توهين و تهديد روح کودک رانشانه مي گيرند.
البته خيلي سخت است براي بيستمين بار به کودک بگوييد وسايل نقاشي ات را از وسط اتاق جمع کن. اما لطفاً به سوال ما پاسخ دهيد.
چنانچه در هنگام خريد از فروشگاه متوجه شويد لوازم خريداري شده خوب بسته بندي نشده بر سر فروشنده فرياد مي زنيد که «چقدر بي عرضه اي؟!»
يا وقتي متوجه مي شويدکهمعلم فرزند شما در آموزش رياضي ضعيف عمل کرده بر سر او فرياد مي زنيد؟پس چطور به خودتان اجازه مي دهيد بر سر کودک خود فرياد بزنيد؟ اين فرياد هم به اندازه فرياد زدن در محل کار و محيط اجتماع زشت است. پس چرا تصور مي کنيم فرياد زدن در خانه کاري قابل قبول است؟
برخي از والدين اين مسئله را خوب درک کرده اند و مراقب رفتار خود هستند آنها به خاطر مي سپارند که حتي اگر فرزندشان (بخصوص در سن نوجواني) به شدت عصباني شده و فريا د مي زند، والدين نبايد با فرياد پاسخ او را بدهند. بلکه رفتار آنها بايد الگويي براي فرزندان باشد تا توانايي تسلط بر خود را کسب کنند.
بايد به خاطر سپرد فرياد زدن براي تصحيح رفتار کودک روش مناسبي نيست. بلکه براي اين منظور بايد برنامه ريزي بلند مدتي را اجرا کرد.
اگر چه فرياد مي تواند در کوتاه مدت خطري را از
کـودکان دور کند ولي اثرات منفي بلند مدت آن
قابل جبـــران نخواهد بود.اگر مي خواهيد به
کودک آموزش دهيد چگونه لباسش را بپوشد
لازم نيست بگوييد «چقـــدر بي دست و پايي»
وقتي با اين کلمات به شخصيت کـودک حمله
کنيد، اعتمــاد به نفس او را از بين مي بريد و
اينجاست که تخريب آغـــاز مي شود. وقتي
کودک يک ساله اشيا را در دهان خود مي گذارد
نبايد بر سرش فرياد زد. او در حال شناخت محيط است.
اگر فرزند نوجوان شما تمايل ندارد تعطيلات آخر هفته را با
شما باشد او را درک کنيد. او به دنبـــال رسيدن به استقلال
است. به جاي داد و فرياد مراحل رشد فرزندان خود را درک
کنيد و شيوه صحيح زندگي را به آنها بياموزيد.
آموزشي همراه با احترام و تکريم و نه توهين و تضعيف.
به کوشش:آتنا طوسیان
