معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصهاش درازکنید
حضورخلوت انس است ودوستان جمعند
و ان یـــکاد بخوانید و در فراز کنید
رباب و چنگ به بانگ بلند میگویند
که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید
به جان دوست که غم پرده برشما ندرد
گر اعتماد بر الطاف کار ساز کنید
میان عاشق ومعشوق فرق بسیاراست
چو یار ناز نمــــاید شما نیاز کنید
نخست موعظه پیرصحبت این حرف است
که از مصاحب نا جنس احتراز کنید
هرآن کسی که دراین حلقه نیست زنده به عشق
بر او نمرده به فتوای من نماز کنید
و گر طلب کند انعامی از شما
حوالتش به لب یار دلنواز کنید
غزل سخن عاشقانه گفتن است و معروفترین غزلسرای پارسی حافظ شیرازی است.
و اگر او بسیار مشهور تر از سایر شعرا ست و اشعار او دوست داشتنی تر است برای همگان و در هر خانه ایرانی، دیوانی از خواجه شیراز بر طاقچه خود نمایی میکند عاشقانه سخن گفتن و لطافت طبع اوست.هر غزل اوحسی تازه و درسی تازه دارد.
و مهمترین نکته ی غزل معروف و زیبای فوق ،این بیت است :
” هرآن کسی که دراین حلقه نیست زنده به عشق بر او نمرده به فتوای من نماز کنید”
آنان که عاشق نیستند مردگانی بیش نیستند .حافظ همواره از این نکته با ایمان و اعتقاد سخن می گوید و از نگاه او زندگی بدون عشق هیچ چیز ندارد.
سر بلند باشید و عاشق
